'De grote grijze betonblokken uit de jaren '60" die er vergrijst gaan uitzien symboliseren een tijdsperiode. Net zoals oude griekse bouwstijlen, renaissance, barok, rationalisisme, jugdenstil,- art nouveau, postmodernisme, middeleeuwen,... drukt het een stempel op wie we zijn. Op onze geschiedenis, op onze idealen, de dromen en de realisaties.
Op een bepaald ogenblik zijn we in de geschiedenis kleine middeleeuwse steegjes gaan transformeren tot statige boulevards, het is een verandering in de tijd de intrede van de industrialisatie. Statige herenhuizen (die over het algemeen wel 'mooi' gevonden worden) hebben een boulevard nodig om tot hun uiting te komen, er worden arbeiderswijken aangelegd (denk maar aan de beluiken in Gent bv) dit zijn grote veranderingen in ons woonmodel.
In de jaren '60 met de opkomst van het brutulalisme is het net hetzelde, die kleine beluiken worden afgebroken om grote woonblokken neer te poten. We zitten rond die periode in een snel veranderende maatschappij, industrie valt grotendeels weg uit de stad, de auto heeft nu echt iedereen, er is een woningsnood, we zitten in crisis,... Dat betonproduct is op dit moment het ideale product om snel en goedkoop iets neer te poten. en is dit zomaar gebeurt in het wilde weg? neen, helemaal niet, grote betonblokken hebben vaak buitengangen. Deze zijn tot stand gekomen om het sociale leven die voorheen gebeurde in de middeleeuwse straatjes en in de beluiken nu in het gebouw te betrekken. Met de gedachte dat het buiten op straat toch niet gebeurde omdat het leven daar te snel ging (denk auto en het snel voorbij wandelen) Allison en Peter smithson hebben hier een groot deel van hun carriere aan gewijd in de laatste CIAM beweging.
Het is interessant om te weten wat de filosofie is achter die gebouwen alvorens er zomaar een label op te plakken 'lelijk'. Binnen hier en dertig jaar worden alle brutulalistische gebouwen misschien gezien als 'hot' en wil iedereen daarin wonen en worden die volop opgeknapt.
Steden - mensen - architectuur wat een fijne wisselwerking.
en
J. De vylder zijn architectuur en filosofie erachter doet dit
met mij.
Als ik naar Antwerpen trein, stap ik vaak af in Berchem, gewoon om effe door die straat te wandelen en mijn toekomstig huis te bewonderen.
