Ik heb mezelf vandaag geregistreerd op deze site omdat ik graag in contact zou willen komen met holebi's. Ik merk dat ik enorm hard zoek naar gelijkenissen of herkenning, gewoon om de verwarring weg te krijgen, om een duidelijkheid te vinden. Hoewel ik weet dat die er misschien nooit volledig zal zijn.
Ik ben 22 jaar en ben er altijd vanuit gegaan dat ik hetero ben. Maar mijn relaties met jongens liepen nooit echt goed en ik maakte er dan ook altijd snel een einde aan. Zeker op het punt van lichamelijkheid haakte ik compleet af, blokkeerde ik. Na een tijd groeide er bij mij het idee dat er een probleem met me was. Dat ik 1 of ander psychologisch trauma had ofzo dat ik verdrongen had of weet ik veel.
Onlangs maakte ik een verre reis en daar ontmoette ik een lesbische vrouw. Ik had met haar een gesprek, zonder dat zij wist wat voor rare kronkels er in mijn hoofd omgingen op gebied van relaties. Plots begon zij te spreken over hoe zij ontdekt had dat ze lesbisch is. En dat kwam als een klap in mijn gezicht. Alles wat ze zei klopte in mijn leven. De gelijkenissen waren zo groot. Ik herkende me volledig in haar. Voor mij voelde dit heel verwarrend, omdat ik de "optie lesbisch" nooit in me op had laten komen. Nu ik er wat over nagedacht heb voel ik me ergens opgelucht en toch twijfel ik. Ik merk dat ik nog steeds naar jongens kijk en me er erg door aangetrokken voel, hoewel een relatie blijkbaar niet blijkt te lukken... Daarom vraag ik me af, ben ik nu lesbisch of niet? Stel dat een relatie met een meisje me ook niet lukt? Wat dan? Kan je als lesbisch meisje je nog aangetrokken voelen tot jongens? Lastig en verwarrend allemaal
Groetjes! Nele!
).
