Bestaat eeuwige liefde wel?

[Eraser]

Hallo iedereen,

Ik ben jaren niet meer actief geweest op dit forum, maar ik las af en toe van ver nog eens mee. Even een korte situatie schets van mijn 'relatie verleden' om nadien een vraag te stellen.

Ik werd homo op mijn 19de, had een relatie van 2 jaar met een jongen. Nadien een klein jaar vrijgezel om dan een nieuwe relatie van 5,5 jaar aan te gaan tot een paar weken geleden. Ik woon al 2 jaar samen met die jongen, maar toch hebben we besloten achter 5,5 jaar er een punt achter te zetten.

Reden? Alles en niks.
We leven eigenlijk als broers naast elkaar. We maakten en we maken nog altijd geen ruzie, we komen op de meeste vlakken wel overeen,... en toch. Ik zelf had wel de indruk dat enkel ik nog moeite wou doen om onze relatie te redden. Hijzelf niet meer, dat zegt hij ook. De liefde is "op". Ik weet vanuit mijn vorige relatie dat die liefde na 2 jaar ook al "op" was. Ik vraag me dus echt luidop af: maken mensen die gaan voor een monogame vaste relatie zichzelf niks wijs? Zijn die gewoon niet heel hun leven naïef? Is er een relatie waarbij je na 10 jaar nog kan zeggen: waaaaauw! En waarbij je bovendien nog goede seks hebt ook? Want ja, ook dat laatste was al een hele tijd fel verminderd.. en als het er dan van kwam was het helemaal niet meer goed.
Hebben we te snel opgegeven? Het ging al maanden "slecht". Maarja wat is "slecht", volgens mij zouden we in anderen hun ogen het helemaal niet slecht doen: we komen overeen, we deden dingen samen. "Enkel" de goeie seks en de liefde waren weg. Nuja, de "liefde" is niet weg, ik ga hem niet zomaar uit mijn leven gooien... Ik denk dat we ook nog gebonden zijn aan elkaar omdat we nog samenwonen als vrienden.

Ikzelf ben iemand die opnieuw zal zoeken naar een vaste monogame relatie, mijn (ex)- vriend eerder niet. Die wil denk ik eens goed profiteren en rondpoepen. Maar ik weet voor mezelf dat ik daar echt weinig aan heb. Ik heb niks tegen mensen die "vrij" rond poepen, maar wat steekt ge er mee op? Niks toch, enkel wa genot misschien dat ge toch vergeet.

Ik ben heel bang voor de toekomst. Ik ben nu 27 jaar en ik denk dat ik nu nog meer kieskeurig ga zijn voor een nieuwe relatie te beginnen. Ook heb ik nu het gevoel dat ik enkel een nieuwe relatie kan beginnen met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Die ook uit een lange relatie van minstens 2 jaar komt. Ik heb het gevoel dat mensen die voor het eerst een lange relatie aangaan, dat binnen x-aantal jaar niet gaan beseffen dat het bij elke relatie zo is.. dat elke relatie begint te zwabberen en dat je er echt zelf iets moet aan doen om dat goed te houden... of bestaan er toch van die relaties waar het nooit zwabbert? Maar is dat dan enkel weggelegd voor een heel klein deel?

[Torsten]

Ik geloof wel dat eeuwige liefde bestaat, maar niet zoals je die voelt in het begin van een relatie. De verliefdheid gaat over natuurlijk.
Het grote probleem is volgens mij dat mensen te veel verwachten van een relatie. En van andere dingen. Ze willen én een geweldige job én leuke kinderen én een mooi huis én een fantastische relatie én een goed seksleven. En daarbij moet het ook nog eens allemaal spannend blijven. Zo werkt het niet, en dan denken dat het ergens anders beter is. Het grote probleem is gewoon dat mensen niet meer tevreden zijn. Ja, na een tijd wordt het routine. Ik heb daar vrede mee, ik ben heel blij met onze routine. Al moet ik erbij zeggen dat mijn vriend en ik niet echt een standaard-relatie hebben. Maar wij zijn monogaam en dat vind ik prima zo. Het interesseert mij niet dat het bij een ander misschien spannender is, of de seks beter.

[sinnedc]

Het heeft ook een beetje te maken met verdraagzaamheid en elkaar accepteren hé

[Beliar]

Ik geloof wel dat zoiets bestaat, natuurlijk het is altijd zoveel heerlijker in het begin.
Maar ik geloof dat je relatie sterker word als je mooie herrineringen hebt om op terug te kijken.
En dat liefde in een lange relatie in pieken komt, zo nu en dan nog eens zo'n extreme opwelling van liefde voor die andere. En als je van romantiek houdt zo 1x per week een dagje houden waarop je enkel aan elkaar denkt en al de rest even laat vallen (indien mogelijk).

Om die theorie van eeuwige liefde nog wat kracht bij te schaven , ik heb over een koppel ergens gehoort dat ze beiden terminale kanker hadden, de één had langer te leven dan de ander en toch besloten ze om TESAMEN uit het leven te stappen als een koppel omdat ze zonder elkaar niet wilden leven en als ik dan zulke dingen zie of hoor of lees dan krijg ik hoop vanbinnen en dan denk ik echt dat eeuwige liefde mogelijk is, vol van die heerlijke imperfecties.

[Kikkerkop]

Allemaal Hollywood fantasietjes.

[Spook]

Spoiler! :

Ik geloof wel dat zoiets bestaat, natuurlijk het is altijd zoveel heerlijker in het begin.
Maar ik geloof dat je relatie sterker wordt als je mooie herinneringen hebt om op terug te kijken.
En dat liefde in een lange relatie in pieken komt, zo nu en dan nog eens zo'n extreme opwelling van liefde voor die andere. En als je van romantiek houdt (Hier lukt het dan weer wèl?)zo 1x per week een dagje houden waarop je enkel aan elkaar denkt en al de rest even laat vallen (indien mogelijk).

Om die theorie van eeuwige liefde nog wat kracht bij te schaven , ik heb over een koppel ergens gehoord dat ze beiden terminale kanker hadden, de één had langer te leven dan de ander en toch besloten ze om TESAMEN uit het leven te stappen als een koppel omdat ze zonder elkaar niet wilden leven en als ik dan zulke dingen zie of hoor of lees dan krijg ik hoop vanbinnen en dan denk ik echt dat eeuwige liefde mogelijk is, vol van die heerlijke imperfecties.

JA, ik ben een spellingsfreak.

Spoiler! :

Is sterker dan mijzelf.

EDIT door DT: Als je enige bijdrage in een topic bestaat uit het komen corrigeren van berichten, hou ze dan maar voor je. Het forum van 10voorTaal is ergens die kant op.

[ImEngine]

Mijn naïeve ik, zegt "ja". Mijn minder naïeve ik zegt: "ik weet het niet" of "ja, maar het is een zeldzaam iets".

Misschien is het ook gewoon iets waar we te hard mee bezig zijn, ons tezeer richtend op tekortkomingen, in plaats van tekortkomingen te aanvaarden en ten volle van hetgeen we hebben te genieten. Goh eeuwige liefde... een langdurige relatie, een fundering van vriendschap met een laagje passie eroverheen. Ik geloof daarin... maar ik geloof ook dat we het eerder in onszelf dan in de relatie moeten zoeken om die eeuwige liefde al dan niet mogelijk te maken.

We willen zoveel... we hebben ambities en ofwel bereiken we die ambities niet en voelen we ons rot... Ofwel bereiken we bepaalde doelstellingen en willen we vervolgens meer (niet dat drijfveren iets slecht zijn, maar het ontbreekt soms wel aan die momenten van tevredenheid en gewoon even stilstaan bij geluk... al kan ik alleen voor mezelf spreken natuurlijk).

Ik denk dat misschien hetzelfde opgaat in relaties. "We bereiken iets". We hebben iets en wat dan? Er zal inderdaad altijd wel iets missen, maar dan gaat het om hoe belangrijk iets voor je is in een relatie. Hoe hard weegt voor jou hetgene dat er niet is en in hoeverre maakt datgene dat er niet is je ongelukkig. Eeuwige liefde bestaat voor die mensen die geluk vinden bij elkaar EN bij zichzelf. Geluk bij wat ze op dat moment hebben, en aanvaarding bij wat ze niet hebben (of de bereidheid om aan dingen te werken die er niet zijn... er vanuitgaande dat het om dingen gaat waar aan te werken is). Geluk is een ruim begrip, maar dit geluk hangt dus volgens mij af van wat je aan verwachtingen/beeld van liefde en relaties hebt en hoever dat beeld van die huidige relatie staat (als je voortdurend dat beeld gaat afstellen op basis van wat je op dat moment hebt, met de hebzucht naar meer, dan zal het moeilijk worden om zo'n geluk te vinden). En ja... gewoon hoe gemakkelijk je tevreden bent (al vind ik niet dat je gewoon moet "settelen" om te "settelen").

Als we iets bereiken, een stabiliteit vinden en vervolgens naar meer op zoek willen gaan, dan gaan we dat geluk in die relatie niet vinden en dan is eeuwige liefde een illusie. Iets dat ongrijpbaar is, omdat perfectie nu eenmaal niet bestaat. Als we echter rust vinden in een relatie, tevredenheid, het genot van wat er is en aanvaarding van wat er niet is, dan is eeuwige liefde denk ik mogelijk.

En dan bedoel ik niet een liefde die meer uitloopt in enkel vriendschap, al denk ik wel dat het bij veel relaties daar uiteindelijk naartoe gaat... op dit moment zit ik op een punt waarmee ik daar niet tevreden mee zou zijn... maar ik kan niet zeggen hoe ik daar tegenaan kijk als ik ouder word en als ik "alleen zijn" meer en meer met "eenzaamheid" zou beginnen associëren. Misschien dat ik op dat punt dan wel standaarden zou verlagen en zou "settelen". Maar oké... momenteel hou ik me nog vast aan die "naïeve ik".

[El.]

geniet ervan zolang het duurt, eeuwig of nie!

[Spook]

Kies uw beminde, en bemin dan uw keuze.(dixit opa Disco Trut)

Goed gezegd.

[The_ Future]

Bij de ene wel, bij de andere dan weer niet zeker!

Tot besluit daar geloof ik alvast niet in..

[Jasper.V]

Eeuwige liefde is het aanvaarden van elkaar,
het is kennen en willen kennen,
het is het herkennen van die persoon,
het is gelukkig zijn met iemand ,
het is niet rijk zijn en niet meer willen.

[Daluicis]

Om het melig te zeggen:

'Eeuwige liefde' bestaat. Maar aan liefde moet je ook blijven werken. Anders lukt het natuurlijk niet.

[Salomon]

Eeuwige liefde is het aanvaarden van elkaar,
het is kennen en willen kennen,
het is het herkennen van die persoon,
het is gelukkig zijn met iemand ,
het is niet rijk zijn en niet meer willen.

Mooi

Ik geloof wel dat eeuwige liefde bestaat, ja. Niet eeuwige verliefdheid. Maar liefde is voor mij niet alleen verliefd zijn, het is ook tevreden zijn met wat je hebt. Het is ook beseffen dat het ergens anders niet noodzakelijk beter is.
Ik geloof ook dat als je de persoon tegenkomt die de ware is, dat je dat weet en voelt. Dat is in ieder geval mijn ervaring.

[sinnedc]

Eeuwige liefde... hmm, met al die echtscheidingen zou je eraan beginnen twijfelen. Maar ik geef de hoop niet op! De ware Romeo loopt ergens rond!

[Timodu]

Het bestaat, maar liefde is een werkwoord en dat wordt tegenwoordig vaak vergeten.
Ook gaan mensen om verkeerde redenen relaties aan: ze vinden het normaal op een bepaalde leeftijd een lief te hebben en gooien zich op datingsites, in het uitgaansleven en zijn tevreden met iemand die gewoon "ok" is zonder het gevoel van echte grote liefde ( meer dan verliefdheid) te waarnemen. Zo'n relaties zijn gedoemd om te mislukken.