Het gebrek aan alternatief: frustraties van een jongeman

[Een jongeman]

Beste WJNH'ers,

Ik ben een Leuvens student van om en bij de 20 die, volgens mij, een frustratie met velen deelt. Kort samengevat in een aantal punten komt het grotendeels hier op neer:

1. Ik ben single
2. Ik hou algemeen niet zo van fuiven, en al zeker niet van de gemiddelde homofuif.
3. Ik dans niet graag (lees: mijn dansmoves zijn even aantrekkelijk als die van een gedrogeerde gedesoriënteerde aap zonder enig gevoel voor ritme)
4. Ik heb een hang naar het serieuze en het kalme.

Voel je het komen? Het liefst van al spendeer ik mijn tijd in bruine kroegen waar jazz, blues en Franse chanson welig tiert, de asbakken vol zijn en de zware bieren en whiskey rijkelijk vloeien. Urenlang kan ik mij verliezen in toogfilosofie en geleuter over politiek, muziek en cultuur. Doorgaans voel ik mij nogal geïsoleerd van wat we ruim omschrijven als de 'scene'. Als ik naar holebi-fuiven ga voel ik me ongeveer 90% van de tijd onaangepast en verloren en sta ik me af te vragen hoe ik in deze ruimte en deze atmosfeer terecht gekomen ben en wat ik er in godsnaam te zoeken heb. De muziek ergert mij, aan dansen begin ik niet, en als ik mezelf dan al in een ver genoeg geïntoxiceerde staat zuip zodat ik effectief dans dan achtervolgt de schaamte voor de ritmische incompetentie van mijn ledematen mij ongeveer een volle dag of twee. Bijgevolg kan men mij misschien twee keer per jaar terugvinden op een dergelijke fuif.

Dare I say it? Ik voel mij eenzaam, en heb het gevoel dat ik al jarenlang zo goed als geen nieuwe jongens meer leer kennen waar ik meer voor zou kunnen voelen. Het probleem met al de activiteiten die beschikbaar zijn voor holebi's is dat ze voor mij altijd aanvoelen als iets waartoe ik mijzelf moet verplichten, een soort noodzakelijk kwaad waar ik weinig tot niets mee van doen heb, en meer een bron van stress dan van plezier. Het spijt mij als dit arrogant overkomt, maar het is vaak allemaal zo oppervlakkig...

Vroeger gebruikte ik het internet als manier om mensen te leren kennen en af te spreken, wat af en toe wel wat opleverde, en op een bepaald moment zelfs een serieuze relatie die een paar maand heeft standgehouden, maar op een bepaald punt stel je vast dat Netlog grotendeels bestaat uit onzekere pubers en mensen die je interesses niet delen (zeker als je een iets meer 'serieuze' mens bent), vaak zelfs ronduit perverse en gestoorde individuën, en dat dat vaak zijn eigen vrachtwagenlading aan frustraties teweeg brengt. Het idee groeide dat het een verkeerde benadering was om te proberen te zoeken naar de liefde, en dat ik het gewoon op mij af moest laten komen. En dus vlogen de internetprofielen de deur uit, en forceerde ik mezelf niet meer om naar fuiven te gaan waar ik niet van hield. Ik denk dat er nog altijd een kern van waarheid in dat concept zit, maar een duwtje in de rug of alleszins de omstandigheden creëren waarin je mensen leert kennen kan geen kwaad, want het lange wachten heeft me bitter weinig opgeleverd. Hoe doorbreek ik deze cyclus in godsnaam? Is het nota bene mogelijk om veel nieuwe mensen te leren kennen zonder rond te hangen op: a) Fuiven die me niet interesseren, b) Profielsites die ik eigenlijk liever vermijd?

Ik wou dit er gewoon even uitgooien. Want deze eenzaamheid heeft al te lang geduurd. Alle opmerkingen en raadgevingen worden geapprecieerd.

Groeten,

Een jongeman.

[raskolnikow]

Ik wou dit er gewoon even uitgooien. Want deze eenzaamheid heeft al te lang geduurd. Alle opmerkingen en raadgevingen worden geapprecieerd.

Pas 20 en het heeft nu al lang genoeg geduurd?
Vergeet het. Het begint nog maar pas.

[blatantlie]

Staar je niet blind op enkel de 'scene', hé. De meeste homos met dergelijke interesses als jij negeren deze ook omdat ze er ongeveer hetzelfde over denken als jij. Bovendien zitten er tegenwoordig in bijna elke vereneging en groepering wel een aantal gays. Je moet gewoon iets zoeken wat je graag doet en waar je je voor wil engageren. Op die manier leer je mensen kennen die dezelfde interesses hebben en daar gaan vast en zeker ook homos tussen zitten. Je kan dan wat meer met hen optrekken en dan kom je vroeg of laat echt wel iemand tegen waarmee het super klikt

[nomeis]

Ik wou dit er gewoon even uitgooien. Want deze eenzaamheid heeft al te lang geduurd. Alle opmerkingen en raadgevingen worden geapprecieerd.

Pas 20 en het heeft nu al lang genoeg geduurd?
Vergeet het. Het begint nog maar pas.

Om het even positief te benaderen...

Bon, ja, de 'holebiwereld' is vaak oppervlakkig, nee, niet alle homo's dansen graag. Als die dingen voor jou een verplichting zijn, doe ze dan vooral niet. Ik heb zelf geleerd om daar wat luchtiger mee om te gaan. Oppervlakkigheid is ook iets relatief hé, zelfs al begint iets oppervlakkig, daarom blijft het nog niet zo. Frustratie is vaak een vicieuze cirkel, hoe meer je je ergert, hoe meer je er op let etc. Er zijn echt wel mensen die aan jouw 'profiel' voldoen. Maar je daar te veel op fixeren werkt volgens mij averechts. Dit forum kan bijvoorbeeld een mooie tussenoplossing zijn.

edit; t zelfde als hierboven dus

[Gast]

Pas 20 en het heeft nu al lang genoeg geduurd?
Vergeet het. Het begint nog maar pas.

Encouraging words indeed, met waarschijnlijk meer waarheid dan ik zou willen toegeven...

Je moet gewoon iets zoeken wat je graag doet en waar je je voor wil engageren. Op die manier leer je mensen kennen die dezelfde interesses hebben en daar gaan vast en zeker ook homos tussen zitten. Je kan dan wat meer met hen optrekken en dan kom je vroeg of laat echt wel iemand tegen waarmee het super klikt

Wel, ik zit effectief in een politieke vereniging, maar dat blijft uiteindelijk relatief beperkt qua 'visvijver'. Het bizarre is dat ik het gevoel heb dat de homoseksuele jongens in mijn omgeving er wonderwel in slagen om mensen te leren kennen zonder naar dergelijke fuiven te gaan. Het lijkt soms wel alsof er een bepaalde geheime truc is die ik niet ken of onder de knie heb. =p

[miss fraise]

Hoe doorbreek ik deze cyclus in godsnaam? Is het nota bene mogelijk om veel nieuwe mensen te leren kennen zonder rond te hangen op: a) Fuiven die me niet interesseren, b) Profielsites die ik eigenlijk liever vermijd?

Simpel. Registreer je op dit forum, lees wat mee en probeer hier en daar wat te posten en voor je het weet ben je vertrokken. Binnen de kortste keren zit er dan een PB in je inbox.

En verder, ik ben ervan overtuigd dat je heus niet de enige bent die met hetzelfde gevoel van eenzaamheid en "het-niet-thuis-horen-op-de-typische-homofuif" zit.

Groetjes

[blatantlie]

Je moet gewoon iets zoeken wat je graag doet en waar je je voor wil engageren. Op die manier leer je mensen kennen die dezelfde interesses hebben en daar gaan vast en zeker ook homos tussen zitten. Je kan dan wat meer met hen optrekken en dan kom je vroeg of laat echt wel iemand tegen waarmee het super klikt

Wel, ik zit effectief in een politieke vereniging, maar dat blijft uiteindelijk relatief beperkt qua 'visvijver'. Het bizarre is dat ik het gevoel heb dat de homoseksuele jongens in mijn omgeving er wonderwel in slagen om mensen te leren kennen zonder naar dergelijke fuiven te gaan. Het lijkt soms wel alsof er een bepaalde geheime truc is die ik niet ken of onder de knie heb. =p

Misschien moet je beginnen met hen eens aan te spreken en te vragen hoe zij het doen. Ze kunnen je vast wat trucjes meegeven. Nu, vraag ik me wel af of je in die politieke beweging open bent over je geaardheid (niet dat je het moet rondschreeuwen), dat kan vaak wel een grote invloed hebben op hoe vlot die contacten verlopen. Want als sommigen niet zeker zijn, dan durven ze je het misschien niet vragen of er over aan te spreken, hé Bovendien ga je je dan beter in je vel voelen en je zal iets meer zelfvertrouwen en zelfaanvaarding uitstralen, wat direct al veel beter overkomt en er ook toe leidt dat mensen je sneller aanspreken. En take your time, is het niet vandaag dan is het morgen, of de week daarna. Je moet heus niet spurten, life's a marathon, not a sprint (cliches zijn de max)

[Een jongeman]

Nu, vraag ik me wel af of je in die politieke beweging open bent over je geaardheid (niet dat je het moet rondschreeuwen), dat kan vaak wel een grote invloed hebben op hoe vlot die contacten verlopen. Want als sommigen niet zeker zijn, dan durven ze je het misschien niet vragen of er over aan te spreken, hé

Maak u geen zorgen, kasten dienen voor mij zuiver om kleren in te hangen en andere rommel in op te bergen. Iedereen weet het wel van mij, en ik ben er zeer open over. Geen schaamte, geen specifieke trots.

[J-La]

Ik begrijp de frustratie helemaal.

Maar ik zie wel alternatieven: via-via bijvoorbeeld. Je kent toch nog een paar homo's, al is het vaag, die dan misschien op hun beurt weer andere homo's kennen. Zo kan je via-via wel bij hetzelfde type persoon als jezelf uitkomen.

Nog zo'n alternatief: wel weggaan, en daarom niet (alleen) naar holebifuiven. Eén op de 10 (of was het 20?) is homo, dus gegarandeerd dat er in die gezellige cafés ook holebi-volk zit. Je ziet het alleen niet meteen, maar ziet iedereen het meteen aan jou? Waarschijnlijk niet he.

En het forum waar je hier op zit, ook al is het geen datingforum, is ook een mooi alternatief. Je ziet hoe anderen schrijven, wat hun interesses zijn, en je bent maar een pb van elkaar verwijderd. Af en toe is er ook eens een forummeeting, en dat maakt het meteen handig om anderen in real life te ontmoeten.

Succes ermee! Je bent nog maar 20, dus nog tijd genoeg om de ware te vinden

[Stilicho]

Jongeman,

Er zit wel een kern van waarheid in dat wat raskolnikow vertelt... Maar hij stelt het extreem, het hoeft niet zo dramatisch af te lopen.

Binnen de kortste keren zit er dan een PB in je inbox.

Of niet hé. Dit forum/internet is geen wondermiddel.

Het lijkt soms wel alsof er een bepaalde geheime truc is die ik niet ken of onder de knie heb.

Idem.

Ik herken me in jouw verhaal. Het is enorm frustrerend om moeite te doen om (vrienschappelijke) relaties op te bouwen, maar daar weinig tot niets voor in ruil te krijgen. Soms heb ik enorm veel zin om de mensheid te zeggen dat ze de pot op kan.
Ook jouw gevoel van vervreemding tegenover bepaalde mensen en situaties is iets wat ik al ervaren heb.

In jouw plaats zou ik zeker nog niet opgeven. Maar je moet wel een minimum aan initiatief aan de dag leggen en soms eens buiten je comfortzone durven gaan. Dat probeer ik ook.
Vorige week heb ik iets gedaan wat ik vroeger nooit gedurfd zou hebben. Het heeft misschien niet opgeleverd wat ik gehoopt heb, maar het heeft toch deugd gedaan. (Ik heb het nu niet over dingen in de seksuele sfeer. )

Twijfel niet aan jezelf, maar geef de maatschappij de schuld. Dat is de enige manier om niet langzaam gek te worden.

[Calix]

Het liefst van al spendeer ik mijn tijd in bruine kroegen waar jazz, blues en Franse chanson welig tiert, de asbakken vol zijn en de zware bieren en whiskey rijkelijk vloeien. Urenlang kan ik mij verliezen in toogfilosofie en geleuter over politiek, muziek en cultuur.

Ik herken mezelf daar zó hard in.

Ik moet inderdaad ook wel toegeven dat, als ik niet naar fuiven zou gaan, mijn vrienden-/kennissenkring van homo's gene vette zou zijn. Er zijn natuurlijk wel altijd mogelijkheden naast fuiven. Kotfeestjes bijvoorbeeld. Dansen is daar geen vereiste.

Off topic: Blauwe Katert ge toevallig soms in Leuven? Ik zat daar vroeger elke week, maar de prijzen hebben ons doen verhuizen. Nu zit ik vaak in 't Vliegend Varken. (Ik zou dit PM'en, maar ja!)

[Volkanovich]

Bij deze; Ik ben "een jongeman". Ik was het vergeten maar ik had blijkbaar nog een profiel van vroeger tijden. Bedankt voor de raadgevingen, ik zal wel af en toe nog eens lurken op het forum en posts placeren.

[JFK]

En take your time, is het niet vandaag dan is het morgen, of de week daarna. Je moet heus niet spurten, life's a marathon, not a sprint (cliches zijn de max)

²

Maar ze zijn wel waar.

[nomeis]

Oscar Wilde is jammer genoeg exact 111 jaar 4 maanden en 11 dagen dood.

Gelukkig ben ik al constructief geweest

[the one]

Ik zit met hetzelfde gevoel:

- mij zullen ze ook nooit in zo'n fuif binnen krijgen
- ik heb een zeer selecte vriendengroep
- ik ben niet wanhopig opzoek ofzo; maar zoek eerder iemand om mijn leven mee te delen, vriendschappelijk eerder.

[vorvzie]

bijzonder herkenbaar

[-Yannis-]

Beste WJNH'ers,

Ik ben een Leuvens student van om en bij de 20 die, volgens mij, een frustratie met velen deelt. Kort samengevat in een aantal punten komt het grotendeels hier op neer:

1. Ik ben single
2. Ik hou algemeen niet zo van fuiven, en al zeker niet van de gemiddelde homofuif.
3. Ik dans niet graag (lees: mijn dansmoves zijn even aantrekkelijk als die van een gedrogeerde gedesoriënteerde aap zonder enig gevoel voor ritme)
4. Ik heb een hang naar het serieuze en het kalme.

Voel je het komen? Het liefst van al spendeer ik mijn tijd in bruine kroegen waar jazz, blues en Franse chanson welig tiert, de asbakken vol zijn en de zware bieren en whiskey rijkelijk vloeien. Urenlang kan ik mij verliezen in toogfilosofie en geleuter over politiek, muziek en cultuur. Doorgaans voel ik mij nogal geïsoleerd van wat we ruim omschrijven als de 'scene'. Als ik naar holebi-fuiven ga voel ik me ongeveer 90% van de tijd onaangepast en verloren en sta ik me af te vragen hoe ik in deze ruimte en deze atmosfeer terecht gekomen ben en wat ik er in godsnaam te zoeken heb. De muziek ergert mij, aan dansen begin ik niet, en als ik mezelf dan al in een ver genoeg geïntoxiceerde staat zuip zodat ik effectief dans dan achtervolgt de schaamte voor de ritmische incompetentie van mijn ledematen mij ongeveer een volle dag of twee. Bijgevolg kan men mij misschien twee keer per jaar terugvinden op een dergelijke fuif.

Dare I say it? Ik voel mij eenzaam, en heb het gevoel dat ik al jarenlang zo goed als geen nieuwe jongens meer leer kennen waar ik meer voor zou kunnen voelen. Het probleem met al de activiteiten die beschikbaar zijn voor holebi's is dat ze voor mij altijd aanvoelen als iets waartoe ik mijzelf moet verplichten, een soort noodzakelijk kwaad waar ik weinig tot niets mee van doen heb, en meer een bron van stress dan van plezier. Het spijt mij als dit arrogant overkomt, maar het is vaak allemaal zo oppervlakkig...

Vroeger gebruikte ik het internet als manier om mensen te leren kennen en af te spreken, wat af en toe wel wat opleverde, en op een bepaald moment zelfs een serieuze relatie die een paar maand heeft standgehouden, maar op een bepaald punt stel je vast dat Netlog grotendeels bestaat uit onzekere pubers en mensen die je interesses niet delen (zeker als je een iets meer 'serieuze' mens bent), vaak zelfs ronduit perverse en gestoorde individuën, en dat dat vaak zijn eigen vrachtwagenlading aan frustraties teweeg brengt. Het idee groeide dat het een verkeerde benadering was om te proberen te zoeken naar de liefde, en dat ik het gewoon op mij af moest laten komen. En dus vlogen de internetprofielen de deur uit, en forceerde ik mezelf niet meer om naar fuiven te gaan waar ik niet van hield. Ik denk dat er nog altijd een kern van waarheid in dat concept zit, maar een duwtje in de rug of alleszins de omstandigheden creëren waarin je mensen leert kennen kan geen kwaad, want het lange wachten heeft me bitter weinig opgeleverd. Hoe doorbreek ik deze cyclus in godsnaam? Is het nota bene mogelijk om veel nieuwe mensen te leren kennen zonder rond te hangen op: a) Fuiven die me niet interesseren, b) Profielsites die ik eigenlijk liever vermijd?

Ik wou dit er gewoon even uitgooien. Want deze eenzaamheid heeft al te lang geduurd. Alle opmerkingen en raadgevingen worden geapprecieerd.

Groeten,

Een jongeman.

Heey! Ik herken me in heel wat dingen in je bericht behalve dat ik mezelf als 'eenzaam' zou bestempelen. Ben zelf iemand die meer voor rustige dingen is zoals op café gaan en uren praten over alles en nog wat, opera, theater,musicals, samen koken, of tussen lesblokken door samen in de bib studeren en nadien iets snel eten om daarna naar de les te gaan. Fuiven tot vroege uurtjes boeit me totaal niet en ga zelf al jaren niet meer gay uit omdat ik het daar erg oppervlakkig vind. Hoe cliché het ook klinkt, steeds stapten er jongens op me af met andere bedoelingen(lees: seks) waarop ik nooit inging. Ben ook al in Enig Verschil en Verkeerd Geparkeerd twee keer geweest en met alle respect voor degenen die er naartoe gaan, toen had ik het gevoel alsof ik tussen pubers zat die niet weten wat ze wilden. Hysterisch blij, dansen op Plopnr,...tralali tralala...

Zit hier in Leuven sinds oktober vanwege studie en ben nog niet gay uitgeweest en mis wel leuke contacten met homo's. Ik zie net dat je geen lid bent, anders had ik pm gestuurd

[egsdg]

Da's echt zó herkenbaar! Ik kan ook totaal niet dansen en ga dus ook echt niet graag naar fuiven, laat staan holebi-fuiven. Ik ben in mijn hele leven drie keer naar een fuif geweest en dat was voor mij elke keer gewoon vijf uur lang denken "straks heb je sowieso gehoorschade".

[BastardPriest]

De meeste holebiverenigingen bieden toch voldoende alternatieven en niet enkel maar holebifuiven? En dat het vol zou zitten met enkel maar pubers lijkt me een beetje kort door de bocht. De (soon-to-be) nieuwe holebivereniging PAL (regio: Noord-West-Vlaanderen) zal in ieder geval voldoende alternatieven bieden (bvb. praatcafé, kroegentocht, ...), waardoor er voor iedereen iets interessant zal bij zijn.

[miss fraise]

De meeste holebiverenigingen bieden toch voldoende alternatieven en niet enkel maar holebifuiven? En dat het vol zou zitten met enkel maar pubers lijkt me een beetje kort door de bocht. De (soon-to-be) nieuwe holebivereniging PAL (regio: Noord-West-Vlaanderen) zal in ieder geval voldoende alternatieven bieden (bvb. praatcafé, kroegentocht, ...), waardoor er voor iedereen iets interessant zal bij zijn.

Punt Andere Lijn! En wat My Shameful zegt klopt wel denk ik. Niet iedereen in het wereldje is uit op seks en er lopen ook nog wel leuke en meer volwassen mensen rond.