Zo zwart-wit mag je het niet echt zien. Niet enkele het christelijke aspect zorgde ervoor dat ik de film geen topper vond.kinderknieën schreef: Gek, ik heb Malick er nochtans geen enkele keer op betrapt mij iets creationistisch of christelijks door mijn strot te rammen, en hij probeert ook op geen enkel moment te bewijzen dat God daadwerkelijk bestaat. De film is zeker spiritueel, dat wel, en qua thema deed The Tree Of Life mij heel erg denken aan The Tin Red Line (ook van Malick.) Maar wat ik uit beide films haalde is dat er geen juiste antwoorden of verklaringen zijn, dat iedereen lijdt en dat je zelf maar moet zien hoe je daarmee omgaat. De betekenis van deze film (van kunst in het algemeen in feite) wordt mijns inziens constant opnieuw gedefinieerd door de kijker en ik vind het jammer dat het christelijke aspect precies het enige is dat je daaruit haalt en er daarom niets aan vindt, want de film zelf dringt helemaal geen bepaalde denkwijze op. The Tree Of Life om die reden afschrijven is alsof je de schoonheid van de Kruisafname van Rubens niet wilt zien omdat dat werk impliceert dat Jezus aan het kruis gestorven is.Het blijft, ondanks de laatste 10 minuten die ik eerder in dit topic al "te veel van het goeie" noemde, toch wel een van de meest poëtische en indrukwekkendste filmervaringen die ik al beleefd heb.
OT: Vandaag zag ik Friday The 13th. Veel minder poëtisch, wel heel goed.
Ik begrijp wel dat velen, en zeker niet de minsten, de film wel goed vinden. Anders ging die de gouden palm niet gewonnen hebben.
Vreemde film..
