Durf jij initiatief nemen?

[Galione]

(Ik hoop dat dit topic nog niet bestaat. Ik vond het alleszins niet meteen terug...)

De topictitel spreekt wel zo'n beetje voor zichzelf, denk ik.

Als je helemaal op iemand (holebi of hetero), durf je dan initiatief nemen?
Kijk je dan eerst zo'n beetje de kat uit de boom, of ga je recht op je doel af? Zeg je voorzichtigjes "Ik zie jou eigenlijk wel zitten" of geef je hem/haar meteen een kus to never forget?

Ikzelf ben daar eigenlijk te verlegen voor. Te bang om een blauwtje te lopen ook misschien. Met als gevolg dat ik me een paar maanden geleden nog de kaas van het brood heb laten eten door te lang te wachten op de ander (terwijl het wel eens heel goed wederzijds had kunnen zijn)... Ik heb me voorgenomen dat niet meer te laten gebeuren, maar hoe begin ik daar aan?!

[JFK]

Allereerst: vertrouwen hebben in jezelf!

je bent echt niet minderwaardig dan je crush of je 'tegenstander'. Dat is eigenlijk al de grootste (en moeilijkste) stap.

[Piepke]

Ja, ik durf dat... maar;

bij mij is er een grootte maar; ik wil en moet voor mezelf eerst aanvoelen of het wederzijds wel iets zou kunnen zijn.... soms voel ik dat direct aan, soms ook niet. Hangt allemaal af van situatie tot situatie.

T'is een aanvoelen vooral vind ik.

[TVH_]

Hmm.. moeilijk! Of het moet al erg gevorderd zijn.. Maar normaal neem ik niet direct initiatief, ik ben meer het type dat "nog wat wacht" omdat te andere misschien zou kunnen denken dat ik te overhaast ben Al zou ik daar beter vanaf stappen, want zo komt er uiteindelijk niks van in huis.. Wat ik wel niet zozeer heb is schaamte of verlegenheid, het is misschien eerder uit angst voor afwijzing?

[Gasquet]

Durf jij initiatief nemen? nope, echt niet

[Ismene]

Ik durf het absoluut aan om initiatief te nemen. En niet subtiel ook. Mààr enkel wanneer ik (al dan niet bewust) weet/aanvoel dat het tòch niet op "een relatie" zal uitdraaien. Aja, dan hoef ik mij ook niet te binden/kwetsbaar op te stellen.

[simonw]

Nog nooit echt in een situatie geweest waarin ik initiatief had kunnen nemen, maar ik denk niet dat ik het snel zou durven. Op zich ben ik wel sociaal en kan ik vlot met iemand aan de praat blijven, maar toch denk ik dat ik niet het grote initiatief zal nemen.

Het hangt er natuurlijk vanaf wat je onder initiatief nemen verstaat natuurlijk. Subtiele (of iets minder subtiele) hints zal ik nooit onder stoelen of banken steken.

[Galione]

Ik durf het absoluut aan om initiatief te nemen. En niet subtiel ook. Mààr enkel wanneer ik (al dan niet bewust) weet/aanvoel dat het tòch niet op "een relatie" zal uitdraaien. Aja, dan hoef ik mij ook niet te binden/kwetsbaar op te stellen.

En als het wél kan?

[Ismene]

Ik durf het absoluut aan om initiatief te nemen. En niet subtiel ook. Mààr enkel wanneer ik (al dan niet bewust) weet/aanvoel dat het tòch niet op "een relatie" zal uitdraaien. Aja, dan hoef ik mij ook niet te binden/kwetsbaar op te stellen.

En als het wél kan?

Lastige vraag. Ervaring leert dat ik me (zeer) zelden aangetrokken voel tot mensen waarmee iets in die richting mogelijk is. Bij twijfel neem ik wel initiatief - tot het op een cruciaal punt komt en ik (zeer waarschijnlijk) afhaak. Maar wanneer ik dan echt wel gevoelens voor iemand koester (ojee) dan verander ik in een grote schijterd en jaag ik die mens gewoon weg.
Dus.. weinig ervaring met "zinvol" initiatief nemen hier.

(interessant topic!)

[Rune.]

Initiatief om die persoon dan beter te leren kennen: ja!
Initiatief nemen om van die vriendschap naar iets méér te gaan en dus mijn gevoelens als eerste blootgeven: nee!

[Majo]

Zoals Rune.:
om mensen te leren kennen, no problem
Maar die stap verder, die zet ik niet zomaar...
Volgens mij ben ik wel redelijk "leesbaar" als het daarop aankomt en zou de persoon in kwestie het toch al wel merken, en dan misschien ook signalen terugsturen, waardoor er zich uiteindelijk zo'n 'spanning' ontspint waaruit vanzelf iets meer volgt.

[sjwazi]

Ik durf initiatief nemen. Vraag mij niet hoe ik het doe, want eigenlijk is dat totaal mijn stijl niet, maar de voorbije jaren deed ik het echt elke keer. Gewoon vertellen wat je voor hen voelt, en eerlijk zijn. Meer hoeft dat niet te zijn. Niet echt altijd garantie op een goede afloop, maar 'k heb nog nooit een slechte afloop geweten. En het voordeel is: vanaf dan ligt de bal in hun kamp!

Spoiler! :

Op kus- of seksvlak daarentegen zou ik NOOIT initiatief nemen. Ik kan dat gewoonweg niet.

[Kickhead]

Initiatief om die persoon dan beter te leren kennen: ja!
Initiatief nemen om van die vriendschap naar iets méér te gaan en dus mijn gevoelens als eerste blootgeven: nee!

Same here, de persoon leren kennen lukt op de een of andere manier wel altijd, maar verdere stappen zijn uit den boze!

(Misschien helpt al eens als ik uit de kast kom? )

[Wiim]

ik ben altijd eerlijk over mijn gevoelens voor iemand, kan dat gewoon niet verbergen hoor. maar behalve dat doe ik niets tenzij mijn gevoelens zo sterk zijn dat ik mezelf niet kan inhouden en er gewoon voor ga en kus

[Aquarius]

Bij een volslagen onbekende zou ik wel durven die aan te spreken met duidelijk te maken dat ik voor vriendschap ga.
Dat maakt het al minder "schrikwekkend", veel losser dus en daarmee kan je de andere in principe niet zo makkelijk kwetsen indien het toch niet je ding is. Het kan nog steeds eindigen met een telefoonnummer!

Maar als het is om iemand bekends duidelijk te maken dat je er gevoelens voor hebt...dat is al iets moeilijker maar het gaat nog wel. Het is alleen doorbijten. En zoals altijd bij doorbijten, gaat wachten niks uitmaken. Doe het direct of later, het beste is van het zo snel mogelijk te weten wat hij/zij denkt. Maar ik ga wel altijd vooraf aftasten wat die persoon in gedachte heeft, wat denk ik iedereen wel doet.

[PokerFace]

Goh, neen, ik ben niet echt een initiatiefnemer. Ik neem meestal een té afwachtende houding aan, omdat ik altijd denk (misschien té naief en romantisch ingesteld) dat als het echt 'meant to be' is het niet uitmaakt of het die dag nog of binnen enkele weken, maanden,... aangeraakt Nu, je loopt de kans dat een ander met jouw vlam gaat lopen... (ik spreek uit ervaring... maar daarna kwam ze 'vrij' en viel ze voor mij, dus happy end ) Maar ik ga mij nu -en in de toekomst- herpositioneren en proberen duidelijkere signalen te geven zonder echt voor de offensieve strategie te gaan . Dat kan best al een goeie stap zijn, aangezien bij twee van mijn drie voorgaande relaties de tegenpartij zélfs dacht dat ik aanvankelijk geen gevoelens had voor hun toen zij hun gevoelens verduidelijkten .

[fabulous25]

Nope, ik durf geen initiatief nemen... Oogcontact zoeken en hopen dat zij wel op me af durft komen...

[BlestKitty]

Nee, totaal niet. Ze mogen nog hints geven ik durf niet.

[GroenWolkje]

Schaamteloos flirten doe ik zoveel je maar wil. Maar echt een stap zetten (iemand beginnen kussen ofzo) zal ik nooit doen! (oké, buiten die keer dat ik mijn hand subtiel tegen die ander zijn hand legde, maar dat is ook niet echt initiatief nemen hé...)

[Languaging]

Ik zou graag meer initiatief willen nemen, maar ik kan echt voor iemand vallen als een blok, en thja.. dan ligt ge daar