Autisme!

[warmewafel]

tussendoor een klein weetje: onderzoek wijst uit dat mensen met autisme iets vaker homoseksueel zijn dan mensen zonder autisme. Iets vaker mag je wel letterlijk nemen

Ik heb zelf de diagnose van Asperger (en daarnaast heeft de dokter mij ook ernstig autistisch, zonder mogelijkheid tot sociale integratie, geen kas op verder studeren en arbeidsongeschikt genoemd, wat nogal tegenstrijdig is maar kom). Autisme is ongeneesbaar maar toch stellen zowel ik, mijn vrienden en professionals uit de zorgsector zich vragen bij die diagnose, omdat die volgens ons niet klopt. Ik ben namelijk vrij sociaal, ben een vrij goede student en van de rest is ook niet veel aan

Ik denk dat we als samenleving te snel willen labellen (vind ik ook van de holibitermen btw), of te snel iets zien als problematisch en te weinig als karaktertrek. Zowel mijn ouders als therapeuten plakten heel graag etiketjes op mij, maar verder gebeurde daar ook niets mee, waardoor het meer goed deed dan kwaad. (disability studies als strekking gaat hier ondertussen ook wel tegenin).

Uiteindelijk lijkt mij het belangrijkste om je minder sterke punten te kennen, zoals iedereen die heeft, en daar gewoon mee te leren omgaan.

/end rant

[Samotex]

Dat vat je mooi samen. Eens je zo'n etiket draagt, ben je enkel nog autistisch. Het is goed dat mensen dingen in vraag durven stellen en durven twijfelen.
Toen ik op een streng college zat, had ik volgens enkele leerkrachten ADHD. Net doordat men je voor een hoest bv. al straft, maakt me dat zenuwachtig en kan ik er mijn aandacht niet meer bij houden. Hierna zat ik op een veel minder strenge school en daar vond men dan dat ik te weinig actief was. Veel hangt af van context, omgeving, tijdsgeest,....
Ik vind persoonlijk dat een goede therapie meer moet zijn afgestemd op je goede en slechte punten te herkennen. Leren uit ervaringen, omgaan met stress, assertief leren zijn,....
En minder op: je draagt nu dit etiket. Voor autisten is het belangrijk dat je 1) elke dag op hetzelfde uur opstaat 2) elke dag hetzelfde patroon onderhoudt in jezelf aan te kleden 3) je tanden op hetzelfde tijdstip poetst......Kan misschien voor extremere vormen wel gelden, maar bij de personen die hier posten, denk ik niet dat dit het geval is.

[MVDB]

Ik heb een lichte vorm van autisme. Niet veel mensen weten dat want als je het niet weet, merk je het niet op.
Soms heb ik wel eens voor dat ik niet weet hoe te reageren op een situatie. Dan stellen mensen zich wel vragen, maar niet voor lang.

[Bonyweather]

Ik zit in mijn laatste jaar psychiatrisch verpleegkundige, ik ben al heel veel in contact gekomen met personen met autisme, van matige tot ernstige vormen.
Ook mijn bachelorproef doe ik over autisme + angststoornissen. Het is een zeer boeiende maar best ook wel ingewikkeld ziektebeeld. Het is niet omdat je autisme hebt, dat je niet meer optimaal kunt functioneren in de maatschappij. Mits een aantal aanpassingen, is alles mogelijk

[Robbie]

Ik heb zelf ASS en het speelt me toch behoorlijk parten. Ik heb grote sociale angsten wat me tot nu toe belet heeft vrienden te maken (ook op school was ik altijd alleen, maar toen had ik mijn diagnose nog niet gekregen).

Ik heb het er momenteel enorm moeilijk mee, want ik ben ondertussen al 28. Om dan te moeten zeggen dat je nog nooit vrienden gehad hebt is bepaald niet leuk.
En alhoewel ik op dit moment gewoon naar vriendschappelijk contact op zoek ben, hoop ik toch ook wel ooit de zogenaamde "prins op het witte paard" tegen te komen. Helaas lijkt dat op dit moment niet realistisch. :/

Tja... veel meer dan dat kan ik er niet over zeggen. Dat ik homoseksueel ben vind ik doodnormaal, maar mijn autisme geeft me eigenlijk toch wel een slecht gevoel, helaas.

[Nyandere]

PDD-NOS'er hier. Maar in praktijk valt het zelden te merken, ik heb méér last van A.D.D. eigenlijk. Vroeger was het wel feller.

[Springbal]

Na enkele stage-ervaringen en zo die af en toe lelijk tegenvielen heb ik, na een gesprek met de stagebegeleider en studentenbegeleider vorige week de stap naar een interdisciplinaire groep voor ontwikkelingsstoornissen gezet. Eerste gesprek met de dokter (psychiater vermoed ik) gehad, en de vervolggesprekken zijn voor haar aangewezen dus ik denk dat ik ergens op dat spectrum rondhuppel. Gezellig. Maar 't zal vermoedelijk wat zaken uit het verleden verklaren dan. Allez, afwachten dan.

[raskolnikow]

Na enkele stage-ervaringen en zo die af en toe lelijk tegenvielen heb ik, na een gesprek met de stagebegeleider en studentenbegeleider vorige week de stap naar een interdisciplinaire groep voor ontwikkelingsstoornissen gezet. Eerste gesprek met de dokter (psychiater vermoed ik) gehad, en de vervolggesprekken zijn voor haar aangewezen dus ik denk dat ik ergens op dat spectrum rondhuppel. Gezellig. Maar 't zal vermoedelijk wat zaken uit het verleden verklaren dan. Allez, afwachten dan.

Als 14-jarige kreeg ik te horen dat ik niet autistisch was. Twintig jaar later was ik het opeens wel. Nochtans functioneerde ik in mijn kinderjaren vele malen slechter dan vandaag. Men is dat labeltje dus steeds kwistiger gaan uitdelen. Tegelijkertijd zegt het ook wel iets over deze tijd: sociale en communicatieve vaardigheden zijn belangrijker geworden dan vroeger, waardoor autistisch gedrag sneller als een probleem wordt gezien.

[Confusion]

Na enkele stage-ervaringen en zo die af en toe lelijk tegenvielen heb ik, na een gesprek met de stagebegeleider en studentenbegeleider vorige week de stap naar een interdisciplinaire groep voor ontwikkelingsstoornissen gezet. Eerste gesprek met de dokter (psychiater vermoed ik) gehad, en de vervolggesprekken zijn voor haar aangewezen dus ik denk dat ik ergens op dat spectrum rondhuppel. Gezellig. Maar 't zal vermoedelijk wat zaken uit het verleden verklaren dan. Allez, afwachten dan.

Als 14-jarige kreeg ik te horen dat ik niet autistisch was. Twintig jaar later was ik het opeens wel. Nochtans functioneerde ik in mijn kinderjaren vele malen slechter dan vandaag. Men is dat labeltje dus steeds kwistiger gaan uitdelen. Tegelijkertijd zegt het ook wel iets over deze tijd: sociale en communicatieve vaardigheden zijn belangrijker geworden dan vroeger, waardoor autistisch gedrag sneller als een probleem wordt gezien.

Niet alleen bij autisme. Elk vorm van, excuser les mots, afwijkend gedrag is in deze tijden een veel groter probleem dan vroeger. Soms valt de diagnose van een leer- of ontwikkelingsstoornis inderdaad veel te snel. Maar het is ook erg wanneer een nodige diagnose te laat, of zelfs niet, wordt gesteld.

In de loop van de lagere school ben ik door drie verschillende therapeuten onderzocht, en ze beweerden alledrie bij hoog en bij laag dat ik geen autisme had. Maar eenmaal in het middelbaar functioneerde ik zo slecht vergeleken met mijn leeftijdsgenoten, dat niemand er nog omheen kon kijken. Op mijn veertiende kreeg ik de diagnose en daarmee ook recht op extra ondersteuning bij mijn schoolwerk. Alleen liep ik toen al zo ver achter dat het eigenlijk verloren moeite was. Ik moest naar het BUSO, waar ik zeven jaar gewerkt heb om alsnog mijn diploma te behalen. In februari van dit jaar is het me eindelijk gelukt. Vandaag functioneer ik beter dan ik ooit gedaan heb. Bij oppervlakkige communicatie valt het voor de meesten zelfs niet op dat ik autisme heb. Maar ik ben ook niet zo zelfstandig als ik zou willen zijn. Zaken als verder studeren of gewoon gaan werken... Dat is allemaal een onbereikbare fantasie. En soms vraag ik me af of ik nu meer had gekunt als ik eerder de diagnose, en dus eerder extra hulp, had gehad.

[Springbal]

Ach, het mogelijke labeltje laat me eerlijk gezegd, denk ik Siberisch koud. Iemand vroeg me onlangs "zit ge dan op die diagnose te wachten?". Ik heb geantwoord: "neen, maar wel op het weten waarop en waaraan en hoe ik/we er mee kunnen omgaan".

[Confusion]

Daar draait het uiteindelijk bij iedereen om, denk ik.

Niemand is blij om zo'n labeltje opgeplakt te krijgen. Maar als je extra ondersteuning of hulpmiddelen nodig hebt, dan moet je nu eenmaal eerst dat labeltje hebben. Want anders heb je wettelijk nergens recht op. Zo staan de zaken nu eenmaal.

[Nyandere]

De legale bescherming die je soms krijgt (bij GTB zitten in plaats van rechtstreeks bij VDAB) helpt wel enorm.

Verder bracht het meer kwaad dan goed, maar na een bétere diagnose is daaruit gebleken dat ik dan óók ADD had, klopt alles wel en krijg ik het ook uitgelegd. Meestal toch.

[Eva_9]

Ik heb vorig jaar ook de diagnose gekregen. Bij gaat gaat het vooral om structuur, zwart/wit denken en rust. Ik volg afstandsonderwijs waardoor ik met weinig mensen in contact kom (gewone universiteit deed me blokkeren). Het is niet dat ik niet met mensen in contact komt, ik speel al 15 jaar basket, ik coach een ploegje gastjes van 11 jaar. Maar echte vrienden heb ik niet, vaak omdat ze niet snappen waarom ik om sommige momenten op een bepaalde manier reageer, terwijl ik daar niet aan kan doen. Mijn grootste schrik is dan ook om alleen te blijven, hoewel ik wel echt open sta voor vriendschappen en relaties.
Ik heb nu, zoals vele anderen, een etiket op me kleven, maar dat wil niet zeggen dat al mijn gedrag het gevolg daarvan is. Ik kan ook gewoon een woedeaanval krijgen zonder dat dit door mijn autisme komt, maar dat willen mensen niet begrijpen. Op zo'n momenten heb ik dan eens iemand nodig die me wakker schudt in plaats van zegt "laat ze maar, dat is door het autisme".

[Thor]

Ik zit meer en meer te denken dat ik een lichte vorm van het syndroom van Asperger (nu gecatalogeerd onder ASS in DSM V) heb, want ik zit met mezelf behoorlijk in de knoop momenteel weer. Op de duur probeer je jezelf gewoon te helpen, in plaats van het kastje naar de muur gestuurd te worden. Dat knaagt aan je zelfvertrouwen. Dat ben ik zodanig beu. Mensen kunnen soms van je goedheid profiteren, omdat ik me vaak sub assertief opstel tegenover anderen. Het is momenteel nog een idee, maar ik herken me zo goed in de beschrijving. ADD was al officieel vastgesteld, HSP heb ik (alhoewel daar geen algemene evidence based test bij mijn weten voor bestaat). Ik ben volgens mij een kei in het verbergen/opkroppen.

[Confusion]

Ik zit meer en meer te denken dat ik een lichte vorm van het syndroom van Asperger (nu gecatalogeerd onder ASS in DSM V) heb, want ik zit met mezelf behoorlijk in de knoop momenteel weer. Op de duur probeer je jezelf gewoon te helpen, in plaats van het kastje naar de muur gestuurd te worden. Dat knaagt aan je zelfvertrouwen. Dat ben ik zodanig beu. Mensen kunnen soms van je goedheid profiteren, omdat ik me vaak sub assertief opstel tegenover anderen. Het is momenteel nog een idee, maar ik herken me zo goed in de beschrijving. ADD was al officieel vastgesteld, HSP heb ik (alhoewel daar geen algemene evidence based test bij mijn weten voor bestaat). Ik ben volgens mij een kei in het verbergen/opkroppen.

Als je denkt dat je baat zou hebben bij een officiële diagnose, dan moet je daar voor gaan.

Ik heb het ook zelf opgestart nadat ik mezelf sterk begon te herkennen in Hoog functionerend autisme en het Syndroom van Asperger. (Dit was anno 2007, toen heette dat nog zo) En achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb, want anders had het nooit zo ver kunnen brengen als nu.

[Thor]

Ik zit meer en meer te denken dat ik een lichte vorm van het syndroom van Asperger (nu gecatalogeerd onder ASS in DSM V) heb, want ik zit met mezelf behoorlijk in de knoop momenteel weer. Op de duur probeer je jezelf gewoon te helpen, in plaats van het kastje naar de muur gestuurd te worden. Dat knaagt aan je zelfvertrouwen. Dat ben ik zodanig beu. Mensen kunnen soms van je goedheid profiteren, omdat ik me vaak sub assertief opstel tegenover anderen. Het is momenteel nog een idee, maar ik herken me zo goed in de beschrijving. ADD was al officieel vastgesteld, HSP heb ik (alhoewel daar geen algemene evidence based test bij mijn weten voor bestaat). Ik ben volgens mij een kei in het verbergen/opkroppen.

Als je denkt dat je baat zou hebben bij een officiële diagnose, dan moet je daar voor gaan.

Ik heb het ook zelf opgestart nadat ik mezelf sterk begon te herkennen in Hoog functionerend autisme en het Syndroom van Asperger. (Dit was anno 2007, toen heette dat nog zo) En achteraf ben ik blij dat ik het gedaan heb, want anders had het nooit zo ver kunnen brengen als nu.

Mmm, ik ben er eigenlijk volledig zeker van. Je zou langs de buitenkant niet direct iets vermoeden, maar mijn binnenkant is wel wat anders. Ik heb de indruk dat ik in het middelbaar mij meer kon handhaven dan nu in het hoger onderwijs. Ik had meer structuur en een houvast. Zelf ben ik kwaad op mezelf waarom ik zo anders ben, waarom kan ik niet tegen die drukte, terwijl ik al veel langer weet dat die vragen niets oplossen. Drukke bijeenkomsten vragen onnodig veel energie van mij en sommige mensen vragen zich af denk ik, hoe ik dan zo ver ben geraakt in het middelbaar: wilskracht en niet willen toegeven en je gedachten/gevoelens die je dermate overweldigen. Ik verveel mij eigenlijk nooit en dat is ook iets wat weinig mensen begrijpen. Je kan altijd wel iets doen: vrijwilligerswerk bijvoorbeeld of met vrienden afspreken... Al weet ik wel dat ik meer kan dan ik zou kunnen, maar ik weet gewoon niet hoe.

[Darkcrow]

Het verbaasd mij dat ik nog nooit op dit bericht heb geantwoord, immers ik zelf autisme heb. Of om meer specifiek te zijn heb ik ASS (Autistisch Spectrum Syndroom.) Mijn autisme volgt mij al mijn heel leven. Het gebrek aan sociale omgang speelt mij parten en ik was bovendien heel laat met het ontdekken dat ik homo ben. Recent heb ik ook ontdekt dat ik mogelijk aromantisch ben en het nog moeilijker maakt. Vrienden maken is voor mij al een probleem, maar een relatie is haast onmogelijk. Ik wil er graag de liefde van mijn leven ontmoeten en ik zou graag vrienden maken. Mijn autisme blijft bij mij nog altijd een grote hindernis. Ik heb al moeite om contact te leggen, en het te onderhouden. Ik heb al veel geprobeerd, Pokémon Go beginnen te spelen, op datingsites ingeschreven, ik heb zelfs met enkele anderen een holebigroepje opgericht, enz.

Mijn vraag is nu, zijn er holebi's met autisme die weten wat ik nog eventueel zou kunnen doen? En wat heb jij gedaan om vrienden te maken en misschien een relatie?

[Confusion]

Het verbaasd mij dat ik nog nooit op dit bericht heb geantwoord, immers ik zelf autisme heb. Of om meer specifiek te zijn heb ik ASS (Autistisch Spectrum Syndroom.) Mijn autisme volgt mij al mijn heel leven. Het gebrek aan sociale omgang speelt mij parten en ik was bovendien heel laat met het ontdekken dat ik homo ben. Recent heb ik ook ontdekt dat ik mogelijk aromantisch ben en het nog moeilijker maakt. Vrienden maken is voor mij al een probleem, maar een relatie is haast onmogelijk. Ik wil er graag de liefde van mijn leven ontmoeten en ik zou graag vrienden maken. Mijn autisme blijft bij mij nog altijd een grote hindernis. Ik heb al moeite om contact te leggen, en het te onderhouden. Ik heb al veel geprobeerd, Pokémon Go beginnen te spelen, op datingsites ingeschreven, ik heb zelfs met enkele anderen een holebigroepje opgericht, enz.

Mijn vraag is nu, zijn er holebi's met autisme die weten wat ik nog eventueel zou kunnen doen? En wat heb jij gedaan om vrienden te maken en misschien een relatie?

Hier ç'est! Da's een tijd geleden!

Als het op relaties aankomt kan ik je helaas niet verder helpen, want daar heb ik zelf genoeg problemen mee. Maar ik heb misschien wel advies om vrienden te maken.

Na jaren van kloojen heb ik ondervonden dat ik te weinig gemeen heb met allistische/neurotypische mensen om een diepgaande vriendschap op te bouwen. De problemen beginnen eigenlijk al bij het feit dat ik niet op m'n eigen manier met hen kan communiceren. Als ik met Allo/NT's praat, dan moet ik mezelf volledig aanpassen, opdat de sociale interactie zo vlot mogelijk zou verlopen. Dit heet ook wel "maskeren". En hoewel ik dit ondertussen goed genoeg kan, is het nog steeds een bewuste inspanning die enorm vermoeiend is. In het bijzonder wanneer ik het voor lange periodes moet volhouden. Daar komt ook nog eens bij dat ik in feite mijn echte "ik" niet laat zien. Je kunt nu wel zeggen; "Maar Confusion, waarom laat je dat maskeren dan niet gewoon?" Wel, hypothetische vraagsteller, omdat ik anders mensen zo'n ongemakkelijk gevoel geef dat ik ze letterlijk wegjaag. Dit alles bij elkaar maakt het voor mij niet de moeite waard om diepgaande vriendschappen op te bouwen met Allo/NT's.

Ik wil hier nog even verduidelijken dat ik absoluut niet denk dat ik beter ben dan allo/NT's, of iets heb tegen hen. Dit is gewoon wat ik in mijn 25 jaar ervaren heb.

Maar weet je met wie ik deze problemen echter niet heb? Met andere autistische mensen. En eigenlijk ook niet met mensen die een andere soort beperking hebben, maar dat is in mindere mate. Iedereen die ik vandaag als echte "vriend" beschouw heeft autisme, een fysieke beperking, of een chronische ziekte, en dit is op natuurlijke wijze zo geëvolueerd. Ondertussen ben ik ook in een vereniging voor autistische mensen gestapt, en het klikte fantastisch. Misschien kun je dat ook eens proberen?

Als het je wat lijkt, kan ik je best helpen met het zoeken naar een vereniging in jou buurt.

[Darkcrow]

Het verbaasd mij dat ik nog nooit op dit bericht heb geantwoord, immers ik zelf autisme heb. Of om meer specifiek te zijn heb ik ASS (Autistisch Spectrum Syndroom.) Mijn autisme volgt mij al mijn heel leven. Het gebrek aan sociale omgang speelt mij parten en ik was bovendien heel laat met het ontdekken dat ik homo ben. Recent heb ik ook ontdekt dat ik mogelijk aromantisch ben en het nog moeilijker maakt. Vrienden maken is voor mij al een probleem, maar een relatie is haast onmogelijk. Ik wil er graag de liefde van mijn leven ontmoeten en ik zou graag vrienden maken. Mijn autisme blijft bij mij nog altijd een grote hindernis. Ik heb al moeite om contact te leggen, en het te onderhouden. Ik heb al veel geprobeerd, Pokémon Go beginnen te spelen, op datingsites ingeschreven, ik heb zelfs met enkele anderen een holebigroepje opgericht, enz.

Mijn vraag is nu, zijn er holebi's met autisme die weten wat ik nog eventueel zou kunnen doen? En wat heb jij gedaan om vrienden te maken en misschien een relatie?

Hier ç'est! Da's een tijd geleden!

Als het op relaties aankomt kan ik je helaas niet verder helpen, want daar heb ik zelf genoeg problemen mee. Maar ik heb misschien wel advies om vrienden te maken.

Na jaren van kloojen heb ik ondervonden dat ik te weinig gemeen heb met allistische/neurotypische mensen om een diepgaande vriendschap op te bouwen. De problemen beginnen eigenlijk al bij het feit dat ik niet op m'n eigen manier met hen kan communiceren. Als ik met Allo/NT's praat, dan moet ik mezelf volledig aanpassen, opdat de sociale interactie zo vlot mogelijk zou verlopen. Dit heet ook wel "maskeren". En hoewel ik dit ondertussen goed genoeg kan, is het nog steeds een bewuste inspanning die enorm vermoeiend is. In het bijzonder wanneer ik het voor lange periodes moet volhouden. Daar komt ook nog eens bij dat ik in feite mijn echte "ik" niet laat zien. Je kunt nu wel zeggen; "Maar Confusion, waarom laat je dat maskeren dan niet gewoon?" Wel, hypothetische vraagsteller, omdat ik anders mensen zo'n ongemakkelijk gevoel geef dat ik ze letterlijk wegjaag. Dit alles bij elkaar maakt het voor mij niet de moeite waard om diepgaande vriendschappen op te bouwen met Allo/NT's.

Ik wil hier nog even verduidelijken dat ik absoluut niet denk dat ik beter ben dan allo/NT's, of iets heb tegen hen. Dit is gewoon wat ik in mijn 25 jaar ervaren heb.

Maar weet je met wie ik deze problemen echter niet heb? Met andere autistische mensen. En eigenlijk ook niet met mensen die een andere soort beperking hebben, maar dat is in mindere mate. Iedereen die ik vandaag als echte "vriend" beschouw heeft autisme, een fysieke beperking, of een chronische ziekte, en dit is op natuurlijke wijze zo geëvolueerd. Ondertussen ben ik ook in een vereniging voor autistische mensen gestapt, en het klikte fantastisch. Misschien kun je dat ook eens proberen?

Als het je wat lijkt, kan ik je best helpen met het zoeken naar een vereniging in jou buurt.

Bedankt om me te helpen. Ik ben alweer even niet op deze site geweest. Maar ik ben altijd blij om terug te zijn. Iemand vinden met autisme van 1m90 of groter lijkt me haast onmogelijk (Ja, ik val op mannen die groter zijn dan ik.) Om het kort te houden ik ben nog altijd alleen en ik heb nog nooit een relatie gehad. Ondertussen ben ik oud. Omdat mijn liefdesleven nog nooit iets heeft gebracht, dacht ik maar achter een kinderdroom aan te lopen. En volg ik een opleiding die daar mee te maken heeft. Nu dat ik ook alleen woon heb ik nog meer behoefte aan de tederheid van een partner. Maar deze vinden lijkt me moeilijk.