Ik ben al wat ouder (29j om precies te zijn), maar ben pas sinds een drietal jaar uit de kast. Dat is een strijd geweest van jaren die vooral met mijn ouders te maken had. Uiteindelijk kreeg ik ook de verwachtte reactie van hen, ik heb hen bijna een jaar niet meer gezien of gesproken. Intussen loopt het wel weer goed met hen.
Maar ik blijf het moeilijk vinden bij het ontmoeten van nieuwe mensen (met mijn hobby ontmoet ik vaak nieuwe mensen, vandaar).
Het is niet iets wat je standaard zegt na je naam, en ook niet iets wat altijd valt in het eerste gesprek.
Soms ken ik iemand al een aantal weken, heb ik hen misschien al 3 of 4 keer gezien, en gaan ze er dan tijdens het gesprek plots vanuit dat ik samen ben/op zoek ben naar een vrouw.
Ik begrijp die mensen wel, als je het niet weet (en ik hoor wel eens dat je het niet merkt aan mij, dat zal dan wel zo zijn zeker), dan ga je er automatisch misschien van uit dat iemand hetero is. Maar als in de loop van dat gesprek dan iets gezegd wordt, en voor het gesprek is het niet belangrijk dat ik ze corrigeer, dan doe ik dat ook niet. Omdat ik er gewoon geen spel van wil maken, en omdat het op dat moment dus niet belangrijk is.
Echter, zulke situaties zorgen er vaak wel voor dat nog eens 2 maanden het opnieuw "uit de kast komen" voor die mensen moeilijker gaat vind ik. Intussen wordt het voor mij persoonlijk wel iets makkelijker dan die eerste keer 3 jaar geleden, maar in zo'n gevallen blijf ik het moeilijk vinden.
Hoe gaan jullie daar mee om? Als je iemand nieuw ontmoet, stel je je dan al voor als holebi? Of als iemand iets iets zegt, maar op dat moment is het niet belangrijk dat ze die informatie al kennen, ga je hen dan toch corrigeren?
Ik ben benieuwd hoe anderen daar mee omgaan.
